Ik loop op straat en word aangesproken door een jongen die wil weten hoe hij bij het station moet komen. Ik draai me naar links en begin te wijzen en te praten; links, rechtdoor 2e rechts en dan een beetje met de weg mee. Best lastig, en terwijl ik aan het uitleggen ben vraag ik me af of hij daadwerkelijk bij het station gaat aankomen. Wat als ik het zou tekenen? Ik kan het papiertje meegeven en diegene kan je vragen: dus dan moet ik daar over het water? Het wordt concreet, tastbaar en daarmee doeltreffend. En de kans dat diegene zijn trein gaat halen is een stuk groter.
Het visualiseren van hetgeen wat er in je hoofd zit maakt het dat je het erover kan hebben met anderen. Laat maar zien wat je bedacht hebt. Het dwingt je tot het concretiseren van ideeën en maakt het overzichtelijk. Overleg wordt mogelijk en je kan op specifieke details ingaan omdat je letterlijk je vinger op het punt kan leggen waar het lastig wordt.
Visualiseren kan zowel analoog als digitaal. Analoog door middel van een rol behang en een stapeltje post-its, met een stel stiften of simpelweg door het uitdraaien van bepaalde afbeeldingen en die op te hangen. Ook zijn er online tools, zoals Trello, die je de mogelijkheid geven om te visualiseren op je beeldscherm. Trello is een digitale kaartenbak, daar je kaarten kan toevoegen en verslepen naar verschillende kolommen. Zo gebruik ik Trello om de Embrace gebruikerswensen bij te houden, als productteam weten we zowat er speelt bij gebruikers. Door de kolommen worden we gedwongen om kritisch te blijven, heeft deze wens inderdaad deze status? Zo worden er regelmatig kolommen toegevoegd en verwijderd. Visualiseren leidt dus ook tot nieuwe ideeën.
Ook visualiseren we sinds een paar maanden de gebruikerservaringen met de (nog te ontwikkelen) Embrace functionaliteiten. Oftewel, we zijn bezig met user story mapping. Een chique term voor het doorlopen van de gebruikersstappen en die vastleggen op post-its. De muren vullen zich met grote papieren vol geplakt met felgekleurde briefjes. Oftewel, haal het uit je hoofd en plak het op de muur. Zo zie je welke stappen er op elkaar volgen, wat belangrijk is en wat minder en kan je gericht prioriteit aanbrengen. Ook geeft het je collega’s die er niet direct betrokken bij zijn een overzicht vanwaar je het team mee bezig bent.
Martin de Witte, ook productmanager bij Embrace, heeft onlangs een user story map gemaakt van de Embrace app. De app is momenteel volop in ontwikkeling. Martin noemt user story mapping een manier om inzicht te krijgen de stappen die er moeten worden gezet, zonder het einddoel uit het oog te verliezen. Je begint met een categorie, bijvoorbeeld de tijdlijn. Daaronder zet je behapbare brokken op basis van releases. Je kan hierdoor makkelijk discussiëren, bijvoorbeeld over waar in het releaseproces welke functionaliteit moet zitten. Daarnaast helpt het ook omdat je zo goed aan je collega’s en aan je team kan laten zien waar je naartoe wilt.
Als laatste: maak het niet te mooi. Gedurende mijn opleiding ruimtelijke vormgeving ging het vaak over ‘spuugmaquettes’, een onsmakelijke verwoording van een goed principe; het is snel en niet mooi en bedoeld om een idee uit je hoofd te halen en op tafel te zetten. Steek niet te veel tijd en moeite erin, of eigenlijk; ga niet teveel van je visualisatie houden. Want daar komt al iemand met een pen om iets toe te voegen, bij te krabbelen, post its te verplaatsen of ronduit je hele idee met 1 raak argument onderuit te schoffelen. En dat is niet erg, dat is de bedoeling.
